Afgelopen jaar ben ik erachter gekomen, dat ik best goed ben in uitstellen. Ik bedenk morgen wel of of ik die opleiding wel of toch niet ga doen; ga ik nu wel of toch niet voor mezelf beginnen; dat blog kan best nog wel even wachten, eerst ga ik… Nou ja, bedenk maar een uitvlucht of smoes. Grappig, om daar dan achter te komen. Maar, als excuus: het zijn natuurlijk ook niet zómaar beslissingen.
Nu, op dit moment, heb ik de opleiding tot paard- en lifecoach afgerond, ben ik voor mezelf begonnen en verdiep ik me zelfs in social media. Uiteindelijk komt het dan allemaal toch op zijn pootjes terecht.
Alle bovenstaande zaken waren spannend. Weer een opleiding doen betekent met de billen bloot, voor mezelf beginnen betekent zichtbaar zijn voor anderen, iets aangaan wat ik nog niet eerder bij de kop gehad heb. En toch heb ik het gedaan, heb ik gehandeld ondanks het ongemak wat het oplevert: beetje stress, beetje buikpijn, drukte in mijn hoofd.
Hoe kwam ik dan toch in beweging? Mijn nieuwsgierigheid heeft gewonnen! Ik had behoefte aan ontwikkeling, mezelf weer beter leren kennen, zowel professioneel als persoonlijk. Wat kan ik nog meer?
Door te weten wat van invloed is op mijn handelen, kom ik in actie! Ondanks het ongemak, heb ik beweging nodig, wil ik in beweging zijn!
Mijn paarden helpen me met die beweging. Wanneer ik onrust ervaar, helpen zij mij met het zakken vanuit mijn hoofd naar mijn lijf en te gaan voelen! En juist dat voelen maakt dat ik tot keuzes kan komen.
En dus stel ik: van uitstel komt geen afstel! Uitstel komt van spanning, ongemak. Vanuit uitstel komt, mits er een goede reden is, beweging en gevoel! Vanuit gevoel komen keuzes. En door die keuzes sta ik waar ik nu sta en schrijf ik eindelijk mijn eerste blog.
Ik hoor graag waar je meer over wilt weten, waar je nieuwsgierig naar bent, of wat jouw eigen ervaringen zijn!
Warme groet,
Marije